De MDR-M1 is nog een studiohoofdtelefoon van Sony. Sommigen van jullie herinneren zich misschien nog de MDR-MV1 Studio-hoofdtelefoon die we bijna precies een jaar geleden hebben getest. Nou, dit paar heeft daar niets mee te maken. In plaats daarvan is de M1 de opvolger van de ongelooflijk populaire MDR-7506.
De 7506 en zijn verschillende varianten bestaan inmiddels al meer dan drie decennia en zijn een cultklassieker geworden. Je hoeft waarschijnlijk niet eens veel over koptelefoons te weten om ze te kunnen herkennen, aangezien je ze minstens één keer in je leven moet hebben gezien, bovenop het hoofd of bungelend aan de nek van een beroemde zanger, muzikant of podcaster.
Als zodanig heeft de M1 een aantal behoorlijk grote schoenen te vullen. De MV1 van $ 400 was een luxe, vlaggenschip studiohoofdtelefoon, terwijl de M1 bedoeld was om meer mainstream te zijn. Toch is de M1 met $ 250 2,5x de huidige prijs van de 7506. Rechtvaardigen ze de prijsstijging? Wat nog belangrijker is: hebben we eindelijk een waardige opvolger van de eerbiedwaardige 7506? Laten we het uitzoeken.
Ontwerp
De MDR-M1 is een circumaurale hoofdtelefoon met gesloten achterkant. Het ontwerp vertoont meer dan een voorbijgaande gelijkenis met de 7506, maar met moderne Sony-ontwerpgevoeligheden.
Je krijgt een zeer vergelijkbaar oorschelp-, juk- en hoofdbandontwerp als op de 7506. Beide zijn voorzien van de opvallende blauwe ‘Professional’-sticker op de zijkant met kleurgecodeerde links- en rechtslabels. De hoofdband behoudt ook het zichtbare stikpatroon rond de randen. De kabel is enkelzijdig en links gemonteerd.
Het nieuwe model bevat enkele opmerkelijke verbeteringen ten opzichte van de 7506. De M1-oorkussens zijn aanzienlijk beter qua materiaal; verdwenen is het plastic van de vuilniszak van de 7506 en vervangen door een zacht, leerachtig materiaal met dikkere vulling en grotere diepte. Ik heb ongeveer 22 mm gemeten op het diepste punt en 15 mm op het ondiepste punt.
De opnieuw ontworpen hoofdband heeft dikkere demping in het midden, terwijl de 7506 er in wezen geen had. Het nieuwe hoofdbandontwerp verbergt ook de bedrading voor de rechterluidspreker, omdat er geen zichtbare kabel meer aan de zijkant bungelt. Het nieuwe gewrichtsontwerp zorgt er ook voor dat de oorschelpen 90 graden naar voren draaien, zodat ze plat kunnen liggen.
Een nadeel van het nieuwe jukontwerp is helaas dat de oorschelpen niet meer naar binnen klappen. Hoewel de 7506-oorschelpen een beperkte draaibaarheid hadden en plat konden worden gelegd, zorgde de mogelijkheid om ze naar binnen te vouwen ervoor dat ze ineenstortten tot een veel kleiner formaat dat gemakkelijk te dragen was. Het lijkt erop dat Sony helemaal niet wil dat je met de M1 reist, aangezien ze ook niet met een draagtasje worden geleverd zoals de 7506.
Gelukkig is de M1 qua ontwerp weer de over het algemeen superieure hoofdtelefoon. Je krijgt nu een afneembare kabel, die kan worden bevestigd met een standaard 3,5 mm-aansluiting en een inschroefmechanisme dat hem op zijn plaats vergrendelt. Je krijgt twee kabels bij de M1, een kabel van 1,2 m en een kabel van 2,5 m, beide met een 3,5 mm-aansluiting aan beide uiteinden, maar een 6,3 mm-converter wordt meegeleverd in de doos en wordt standaard aan de kabel van 2,5 m bevestigd.
In die zin is de M1 ook beter dan de MV1, die wordt geleverd met een enkele lange en omvangrijke kabel die eindigt in een 6,3 mm-stekker, en je moet de meegeleverde adapterkabel aansluiten voor 3,5 mm-connectiviteit. Het hebben van twee kabels van verschillende lengtes en een kleine converter in plaats van een adapterkabel is absoluut een betere oplossing. Je krijgt geen spiraalkabel zoals bij de 7506, maar het lijkt erop dat de industrie als geheel is overgestapt van spiraalkabels.
Over het algemeen is de M1 een goedgebouwde hoofdtelefoon. Zeker, ze zijn bijna volledig gemaakt van plastic, maar als de 7506 een indicatie is: dit is een beproefd materiaal dat jarenlang bestand is tegen de ontberingen van dagelijks gebruik. Ik hield ook van het gevoel van zaken als het gekartelen van de metalen connectoren voor de kabels en de bevredigende klikken van de schuifregelaar voor het verstellen van de hoofdband. De schuifregelaar is voorzien van markeringen, zodat je ze aan beide kanten kunt matchen. Als meerdere mensen dezelfde hoofdtelefoon gebruiken, kunnen ze hun instellingen onthouden en er snel naar overschakelen, zonder vallen en opstaan.
Comfort
Comfort is een lastig onderwerp, omdat verschillende hoofd- en oorvormen ervoor kunnen zorgen dat dezelfde hoofdtelefoon comfortabel of oncomfortabel lijkt. Sony heeft op zijn beurt de oorkussens op de M1 groter, dikker en zachter gemaakt dan die op de 7506. De 7506-oorkussens waren, ondanks hun circumaurale ontwerp, echt niet zo groot en dus bleven ze meestal op de oren van de gebruiker zitten. in plaats van om hen heen.
In mijn ervaring zijn de M1-oorkussens niet zo’n grote verbetering als ik had gewild. Ik heb vrij kleine oren en ondanks dat kon ik de opening in de M1-oorkussens niet volledig vrijmaken. Dit betekende dat de hele rand van mijn oren voortdurend de binnenkant van de oorkussens raakte en soms ook aan hun binnengrenzen ontsnapte. De oorkussens zijn ook niet bijzonder diep, dus ik kon de stof de hele tijd over de drivers voelen.
Het gecombineerde effect van dit alles was dat de M1 gewoon niet comfortabel voor mij was. Sterker nog, ik zou zeggen dat ze zich soms behoorlijk ongemakkelijk voelden. Het was voor mij onmogelijk om ze langer dan een paar minuten te dragen zonder ze voortdurend te moeten verwijderen en opnieuw af te stellen, zodat ze erop konden drukken en een ander deel van mijn oren pijn konden doen. De enige keer dat ik ze langer dan een uur kon dragen, was tijdens het gamen en dat was alleen omdat de pijn van de koptelefoon moeilijk op te merken was in vergelijking met de pijn bij het spelen van Overwatch 2 gerangschikt.
De koptelefoon is redelijk licht en de klemkracht is niet veel. Het zijn eigenlijk alleen de oorkussens die het voor mij moeilijk maakten om ermee te leven. De 7506 heeft door de jaren heen en om goede redenen een grote collectie oorkussens van derden verzameld. Hetzelfde moet gebeuren met de M1, aangezien de standaardpads simpelweg niet voor iedereen, of zelfs voor de meeste mensen, geschikt zijn.
Audiokwaliteit
De M1 is voorzien van op maat gemaakte dynamische drivers van 40 mm met een breedbandfrequentiebereik van 5-80.000 Hz. De drivers zijn iets schuin in de oorschelpen geplaatst, zodat ze effectiever naar de binnenkant van uw oren wijzen.
De frequentierespons van de M1 komt sterk overeen met wat we van Sony gewend zijn. Het is hetzelfde soort house-geluid dat we op andere Sony-hoofdtelefoons aantreffen, met versterkte middentonen, onderdrukte lage hoge tonen en heldere hoge tonen.
Beginnend met de lage tonen, heeft de M1 een vrij bescheiden hobbel in het midden- en hoge basbereik. Dit resulteert in een warmere, boomiere kwaliteit van de bas, maar niet helemaal in dezelfde mate als we vinden op sommige van de meer consumentgerichte modellen van het bedrijf. Aan de andere kant ontbreekt de lage bas en kunnen de drivers de lagere registers niet met voldoende impact bereiken, waardoor de bas een beetje één noot in het midden blijft. Ondanks dat het een open achterkant was, had de MV1 in vergelijking een veel betere lage bas.
Als we naar het middengebied gaan, sijpelt er wat restenergie uit de hoge bas naar binnen, wat de lagere middenfrequenties aantast en bepaalde snaarinstrumenten en stemmen een ongewenst gewicht geeft. Het hogere middenbereik is echter redelijk goed, wat ertoe leidt dat de meeste mannenstemmen nog steeds hun timbre en natuurlijk klinkende kwaliteit behouden.
Als we de hoge tonen ingaan, stelt de M1 teleur met een enigszins saai gebied met lage hoge tonen in het gebied van 2000-5000 Hz. Dit zorgt ervoor dat andere snaarinstrumenten, zoals gitaren, een deel van hun helderheid verliezen en heeft ook invloed op de adem van sommige vrouwelijke zang, wat resulteert in een enigszins benauwd geluid.
De zaken veranderen echter als we in de hogere registers komen, omdat plotseling de hoge tonen een tweede wind krijgen in gebieden boven de 6000 Hz en vooral rond de 7-8000 Hz, waar het een beetje pittig kan worden. Bekkens en hi-hats, maar ook sommige elektronische muziekgeluiden, krijgen een extra uitbarsting van ongewenste schittering, waardoor ze een beetje schel en sissend klinken.
De algehele tonaliteit balanceert op de rand van een lichte v-vorm, met versterkte middentonen en hoge tonen en dalingen in de hogere middentonen en lage tonen. Het geluid is warm, soms misschien een beetje te veel, en er is niet genoeg bruikbare hoge energie om het in evenwicht te brengen, wat resulteert in een over het algemeen enigszins donkere presentatie. Ik zou aarzelen om het modderig te noemen, maar het klinkt ook niet zo schoon of klinisch als ik had gewild dat een monitoring-koptelefoon was.
Dit was ook een beetje een probleem met de MV1, waar het erop lijkt dat Sony er niets aan kan doen om het geluid van zijn hoofdtelefoon te kleuren met het typische Sony house-geluid, zelfs als het beoogde doel van het product het monitoren van audio is. Je kunt iets niet monitoren als hetgene waar je doorheen luistert het geluid onderweg kleurt. Aan de andere kant klinken de 7506 ook niet bepaald neutraal en lijken de mensen er prima mee overweg te kunnen. De M1 is in vergelijking minder gekleurd en beter geschikt voor monitoring dan de 7506.
Buiten professionele gebruikssituaties is de M1 een redelijk goede hoofdtelefoon voor thuisgebruik. Voor iemand die gewoon naar muziek luistert, films kijkt of games speelt, is de M1 redelijk goed afgesteld en veelzijdig. Persoonlijk had ik graag wat meer lagere hoge tonen gezien, maar het is niets dat je niet kunt oplossen met EQ. Zelfs zonder EQ had ik geen zin om het geluid van deze hoofdtelefoon te verbeteren en de meeste muziek waar ik naar luisterde was meteen al leuk.
De M1 heeft geen bijzonder breed of boeiend geluidsbeeld, niet in de laatste plaats vanwege het gesloten karakter van de hoofdtelefoon. Het geluid bevindt zich stevig rond uw hoofd in plaats van er vanaf en de beeldprestaties zijn slechts matig. Deze aspecten kunnen ook tot op zekere hoogte verbeteren met een iets meer uitgewerkte hoge tonenrespons. Dat gezegd hebbende, had ik niet al te veel problemen met de plaatsing van het geluid bij het gebruik van de hoofdtelefoon voor gamen en de M1 is perfect bruikbaar voor casual gaming.
De M1 heeft een zeer goede passieve geluidsisolatie als voordeel van het gesloten ontwerp. De hoofdtelefoon kan gemakkelijk de meeste kleine achtergrondgeluiden uitschakelen, zoals airconditioners en ventilatoren, wat goed kan zijn voor degenen die in luidruchtigere omgevingen werken zonder hun toevlucht te hoeven nemen tot het gebruik van draadloze hoofdtelefoons met ruisonderdrukking.
De M1 zijn ook zeer eenvoudig aan te sturen hoofdtelefoons. Je kunt ze niet alleen gemakkelijk van stroom voorzien via de hoofdtelefoonaansluiting van een laptop, je kunt ze ook heel goed van stroom voorzien via een smartphone; Ik gebruikte een passieve analoge dongle met een Nothing Phone (2) en de interne DAC/versterker van de telefoon had meer dan genoeg kracht voor deze hoofdtelefoon. In combinatie met de korte kabel was dit eigenlijk geen slechte opstelling om naar muziek te luisteren.
Wat betreft kabels zou ik willen zeggen dat de standaardkabels een kleine maar opmerkelijke hoeveelheid microfonie vertonen, waarbij de beweging van de kabel rond je kleding de geluiden naar de oorschelpen overbrengt. Verder zijn de kabels behoorlijk goed.
Conclusie
De MDR-M1 is op bijna alle denkbare manieren een verbetering ten opzichte van hun voorgangers, de MDR-7506. Ze zijn iets comfortabeler, hebben een betere bouwkwaliteit, een evenwichtiger geluid en betere connectiviteit. Het enige minpunt in vergelijking is het gebrek aan opvouwbaarheid en reisetui, waardoor de nieuwe M1 veel minder geschikt is voor op reis.
Buiten de vergelijking met de 7506 komt de M1 over als een redelijk goed ontworpen en goed gebouwde hoofdtelefoon met goede afstemming voor thuisgebruikers met een veelzijdige gebruikssituatie in gedachten. Het geluid kan echter een beetje gekleurd zijn voor het oorspronkelijk beoogde gebruik van monitoring. Ze waren ook helemaal niet comfortabel voor mijn oren, wat je ook niet wilt voor professionals van wie verwacht wordt dat ze ze urenlang dragen.
Met $ 250 is de M1 een beetje duur voor wat je krijgt, vooral gezien het feit dat de 7506 slechts $ 99 kost en niet 2,5x slechter is. De M1 zou de moeite waard zijn om voor thuisgebruik op te halen als ze dalen tot ongeveer $ 150 en je kunt de besparingen besteden aan een paar hoogwaardige aftermarket-pads. Maar als u op zoek bent naar monitoringdoeleinden, zijn er meer analytisch klinkende opties beschikbaar.